In 1355 ontving Monzingen van Karel IV stads- en marktrechten. Vanaf die tijd konden er markten gehouden worden.

Monzingen kende aanvankelijk zijn eigen lengte-eenheid: de zgn. “Monzinger El”. Deze standaardmaat werd zowel door de marktkooplui als door hun klanten gebruikt en was openbaar aan de muur van het stadhuis voor iedereen zichtbaar bevestigd.
 De “Monzinger El” mat 69,89 cm en week iets af van de Pruisische El, die 66,69 cm lang was. Deze laatste werd in 1816 in heel het toenmalige Pruisen verplicht ingevoerd.
 Nadat het laatmiddeleeuwse stadhuis in 1860 door brand volledig verwoest was werd de “El” samen met zijn oorspronkelijke steen in de muur van de Martinuskerk gemetseld.

Bij de verplaatsing van het entreeportaal in 1957 werd de grond aan de noordoostelijke kant van de kerk verlaagd, waardoor de “El” nu op zijn huidige hoogte hangt.